Het water neemt en geeft

Voor dit weekend stond etappe 2 van het Oosterscheldepad op het programma. Maar na een stormachtige nacht, waarin Geert in de stromende regen naar buiten gestuurd wordt om het schuurtentje te controleren :-), besluiten we tot een alternatief programma. We bezoeken het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk en komen diep onder de indruk naar buiten. In Zierikzee en omstreken verzamelen we de belangrijkste ingrediënten voor 2 avondmaaltijden. Zaterdagavond koken we mosselen bij onze vrienden Nico en Stefan. Zondag maken we kabeljauw met Zeeuws spek voor de kinderen.

Oesterputten en hangmosselen

Dit weekend verdelen we wederom onze tijd over Schouwen-Duiveland en Zuid-Beveland. Er staat een rondleiding langs de historische oesterputten en havens van Yerseke op het programma, georganiseerd door Culisteps. Die rondleiding doen we samen met moeder Trix, die net als wij graag naar Zeeland komt.

Culi-Oosterscheldepad – etappe 1

Als de wekker om half 7 gaat, tikt de regen fel op het caravandak. Daar hebben we niet op gerekend bij het plannen van onze 1e wandeling over het Oosterscheldepad. We zijn te enthousiast om ons uit het veld te laten slaan. Bovendien zijn de landwinkels onderweg niet met Pasen open en rijden er geen bussen op zondag. Dus we gaan ervoor, op naar Kruiningen met regenponcho’s en onze wandelapp! En een lijstje ingrediënten voor een klassieke uiensoep die we met Zeeuwse producten willen bereiden. Want Zeeland is onder andere het kloppend hart van de Nederlandse uiensector.

Door tijdens onze wandelingen over het streekpad lokale ingrediënten en lekkernijen te verzamelen, gaan we er een ware proevereis van maken.

slee met honden

Warm weerzien boven de poolcirkel

De eerste keer dat we in Fins Lapland belandden, was begin 2017. Het was liefde op het eerste gezicht. De volgende winter gingen we terug om er Oud en Nieuw te vieren. Het jaar erop probeerden we de kinderen mee te krijgen. Zij wilden liever skiën in Frankrijk. Daarna gooide corona roet in het eten. Toen we afgelopen oktober opnieuw hun interesse in Lapland peilden, reageerden ze enthousiast.  Dus binnen no time waren de tickets geboekt. Natuurlijk ging er ook meteen een mailtje naar Bram en Bea van B&B Adventures, onze gastheer en gastvrouw tijdens eerdere bezoeken. Inmiddels zijn we alweer een week verder en kijken we terug op een fantastisch lang weekend. De tijd vloog voorbij en wat was het leuk om onze warme gevoelens voor Lapland met de kinderen en hun vrienden te delen.

Winter in America is cold

12 en 13 januari 2024 | Als we uit Auckland vertrekken is het er hoogzomer, met temperaturen tussen de 25 en 35 graden. Als we in Chicago stranden, ligt de temperatuur onder de 0 en heeft het flink gesneeuwd. Met een koffer vol zomerkleren pakken we de metro naar downtown Chicago, op zoek naar een warme slaapplek voor de nacht. We komen in The Hotel Chicago terecht, niet ver van het voormalige Nikko hotel dat Margriet goed kent. Zaterdag 13 januari om 6.15 pm zal onze nieuwe vlucht naar Amsterdam vertrekken. We hebben al boarding passes, dus dit keer zou het goed moeten gaan. Het onverwachte dagje Chicago benutten we met lekker eten, flink slapen en een beetje sfeer proeven. Met onze enige trui en zoveel mogelijk laagjes kleding over elkaar als bescherming tegen de winterse kou.

Paradijsje op aarde

10 en 11 januari | Na een dag lang zelf voor machinist en conducteur gespeeld te hebben, is het tijd om die rollen aan professionals over te laten. We gaan vandaag met de Northern Explorer naar Auckland en pakken daarna meteen de ferry naar Waiheke, een zonovergoten eiland vol wijngaarden op 45 minuten vaarafstand van Auckland. De scenic treinreis geeft ons in 5 uur tijd een goede indruk van het noordelijke landschap. Ook hier weer grotendeels natuur en weinig bebouwing. De hoogbouw van Auckland steekt er schril bij af. Veel krijgen we niet van de stad mee, we varen met een prachtige zonsondergang weg en belanden uiteindelijk in een klein paradijs op aarde: de Winemakers Loft, waar we nog even tot rust willen komen voordat we de lange vliegreis naar huis aangaan.

Kdeng kdeng

9 januari 2024 | Vandaag is de dag dat we met gemotoriseerde golfkarretjes over een verlaten spoorlijn rijden, een unieke belevenis waar we elke seconde van genieten. De lijn is ooit aangelegd voor het transport van steenkool, hout en passagiers. Ze loopt van Stratford naar Okahukura. Toen ze na ruim 30 jaar buffelen in 1932 geopend werd, bleek het de meest gecompliceerde en dure spoorlijn die ooit in Nieuw-Zeeland is aangelegd. Van het 142 kilometer lange traject, met 98 bruggen en 24 tunnels, leggen wij 84 kilometer af. We tuffen dwars door bossen en tropische begroeiing, afgewisseld met weilanden vol schapen en koeien en slaperige gehuchten. Gidsen Dave en Jo vertellen ons alles over de historie van deze spoorlijn, de ontberingen tijdens de aanleg ervan, de mijnbouw, de houtkap, de landbouw, de enorme impact van de Tweede Wereldoorlog en de verwevenheid met de Maori-cultuur. We raken niet uitgekeken. Omdat we met 5 karretjes rijden, op minimaal 50 meter van elkaar, wanen we ons pioniers in een vergeten wereld.

City slickers

7 en 8 januari 2024 | Na ons Ierse avondje doet de vroege wekker een beetje pijn. We moeten de auto inruilen voor een ferry waarmee we oversteken naar het Noordereiland. Het inchecken bij Interislander verloopt niet zonder slag of stoot, onze ruimbagage is zwaarder dan de toegestane 23 kilo. De schuldigen? Zes flessen wijn. Op onze knieën bij de weegschaal pakken we alles weer om. De overtocht van Picton naar Wellington duurt ongeveer 3,5 uur en levert prachtige vergezichten op. We hebben de hele middag en avond om ons onder te dompelen in de geneugten van een echte stad. Daarna duiken we als city slickers een vergeten, westernachtige wereld in. Een tijdreis waar geen tijdmachine aan te pas komt, alleen een regionale buslijn.

Los met Captain Chaos

6 januari 2024 | We hebben tickets voor de watertaxi naar Torrent Bay in het Abel Tasman National Park en de mondelinge instructie dat we om 10.30 uur op het strand van Kaiteriteri worden opgehaald, tegenover een café. We hebben nog geen idee waar precies of met welke boot. Dus staan we ruim op tijd klaar, wandelschoenen aan de voeten en een kop koffie en een broodje in onze handen.

1 2 3 6