City slickers
buitenland . cultuur . Nieuw-Zeeland . restaurant . UncategorizedVan Picton naar Wellington en door naar Taumarunui
7 en 8 januari 2024 | Na ons Ierse avondje doet de vroege wekker een beetje pijn. We moeten de auto inruilen voor een ferry waarmee we oversteken naar het Noordereiland. Het inchecken bij Interislander verloopt niet zonder slag of stoot, onze ruimbagage is zwaarder dan de toegestane 23 kilo. De schuldigen? Zes flessen wijn. Op onze knieën bij de weegschaal pakken we alles weer om. De overtocht van Picton naar Wellington duurt ongeveer 3,5 uur en levert prachtige vergezichten op. We hebben de hele middag en avond om ons onder te dompelen in de geneugten van een echte stad. Daarna duiken we als city slickers een vergeten, westernachtige wereld in. Een tijdreis waar geen tijdmachine aan te pas komt, alleen een regionale buslijn.
Wellington
Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland en heeft een bescheiden skyline die bijna onwerkelijk aandoet na alle laagbouw op het Zuidereiland. Met een gratis shuttle worden we van de ferryterminal naar het treinstation gebracht. Vandaar is het een kwartiertje lopen het Rydges hotel, een typisch business hotel en goed geprijsd in het weekend. Met sauna en zwembad!
Vanaf het hotel slenteren we de stad in naar het Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa vol gratis toegankelijke, nationale historie. De levendige vibe die Wellington de typische energie van een grote stad geeft, bevalt ons goed na alle natuur.
In het enorme museum moeten we keuzes maken, de tijd en de zin ontbreken om alles te bekijken. We kiezen voor de Maori tentoonstelling en het verhaal van de Engelse kolonisten en de latere goudzoekers. We dwalen wat rond door de interactieve en kleurrijke zalen.
Het zonnetje en de terrasjes lonken ons echter na een uur weer naar buiten. We strijken neer bij St Johns Bar & Eatery, een hippe loungetent. Het hele grasveld is gevuld met mensen op zitzakken en een look-alike van Jan Slagter ondersteunt met Deephouse de relaxte sfeer.
Met moeite rukken we ons los en keren we terug naar het hotel voor een zwemmetje. Het zwemmetje wordt een saunaatje na een hostile take-over van het zwembad door een groep jonge kinderen. We geven ons graag gewonnen.
Logan Brown restaurant
Net iets te laat vertrekken we richting het Logan Brown restaurant. De stress van de snelwandeling glijdt van ons af als we het restaurant binnenlopen. Het is gevestigd in een oud bankgebouw uit 1917, ooit het kantoor van de nationale bank Te Auro. De klassieke inrichting straalt rust en klasse uit, een prima combinatie met de heerlijke gerechten die de keuken verlaten.
Alles smaakt even goed, maar het voorgerecht van Margriet springt er toch bovenuit: een vegetarisch taartje van een oud tomatenras met ingelegde aubergines en een gazpacho van komkommer. Heirloom Tomato & Stracciatella “Tart”. Echt heel bijzonder en smaakvol. Een bijzonder vriendelijke sommelier helpt ons met de wijnkeuze voor het hoofdgerecht. Zijn accent verraadt zijn Europese afkomst, hij blijkt uit Italië te komen.
Voor het dessert van kaasjes zet hij een mini-proeverij van dessertwijnen op tafel, waarna we eensgezind een keuze maken. Dit restaurant is wat ons betreft een echte aanrader voor wie in Wellington een avondje heerlijk wil tafelen. Nog nagenietend lopen we langs de waterfront walkway weer terug naar het hotel.
The forgotten world van Taumarunui
De volgende ochtend gaat om 6:15 de wekker. De Intercity bus naar Taumarunui vertrekt om 7:30 vanaf het treinstation, met een tussenstop in Palmerston North. Helaas vergeten we in de haast de kaasjes in de koelkast. We hopen dat het kamermeisje de met pinot noir geïnfuseerde kaas kan waarderen, wij hadden ons er in ieder geval op verheugd.
Na zo’n 6,5 uur reizen langs voornamelijk glooiende velden vol schapen en koeien komen we in Taumarunui aan, met zo’n 5.000 inwoners een uitvergroot dorp. Een grotere tegenstelling met het moderne Wellington is bijna niet mogelijk. Hier staat de tijd al een tijdje stil en dan is dit nog wel het kloppend hart van het agrarische King Country. Vandaag de dag is farming de belangrijkste bron van inkomsten, in het verleden verdiende men hier veel geld met coal mining en timber. In dit stadje werden ooit zelfs de meeste Ford-automobielen van het hele land verkocht. Nu staan er voornamelijk quads langs de hoofdstraat te koop. Het meest fancy is de aanwezigheid van een Mac Donalds en een grote New World supermarkt. Kringloopwinkels, hunting en liquor stores en eenvoudige, cafetaria-achtige restaurants bepalen het straatbeeld. Er hangt een gemoedelijke sfeer en de bewoners en ondernemers zijn allervriendelijkst. Om er toch een beetje bij te horen, krijgt Margriet een cowboyhoed cadeau.
Onze slaapplek bevindt zich in het Forgotten World Motel. Het is een prima basic hotel en de uitvalsbasis van Forgotten World Adventures, onze grote trigger om hier neer te strijken. De late lunch bij de lokale Thai smaakt ons prima en de rest van de dag geven we toe aan onze vermoeidheid. Morgen staat ons een groot avontuur te wachten!
Misschien vind je het ook leuk
Archieven
Calendar
M | D | W | D | V | Z | Z |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Categorieën
- algemeen
- bier
- boerderijwinkels
- buitenland
- camping en glamping
- cider
- cultuur
- Duitsland
- fietstocht
- Frankrijk
- Griekenland
- groente
- Ibiza
- kaas
- kastelen
- kookboeken
- Lapland
- luchtballonrestaurant
- markt
- museum
- natuur
- Nieuw-Zeeland
- notenolie
- olijfolie
- Oosterscheldepad
- Overijssel
- overnachten
- recepten
- restaurant
- sneeuwpret
- soep
- treinen
- Uncategorized
- vis, schaal- en schelpdieren
- vlees
- voedselbos
- wandeling
- Washington DC
- wijn
- Zeeland
- zeilreis
- Zuid-Holland
Geef een reactie