Swingend verder
buitenland . natuur . Nieuw-Zeeland . restaurantVan Christchurch naar Kaiteriteri via Punakaiki
4 en 5 januari 2024 | Vanmorgen hebben we dus afscheid genomen van het kampeerbusje. Diplomatiek zouden we het afscheid met gemengde gevoelens kunnen omschrijven, maar eerlijk gezegd was het busje te klein en het bed te hard. De rijeigenschappen waren dramatisch: we zwalkten over de weg als zaten we in de badkuiprace van Ter Land, Ter Zee en in de Lucht. Tegen de berg op moesten we bijna meelopen, bergafwaarts ging het oncontroleerbaar snel, zeker met wind mee. Dat viel een lokale veldwachter ook op, dus binnenkort zullen we nog een kleine donatie aan het nationale fonds moeten doen.
Bij het inleveren van het busje krijgen we nog wel een goede lunchtip. We moeten naar Sheffield voor de beste pies van Nieuw-Zeeland. Als we op locatie komen, staat er voor de ingang van Sheffield Pies een flinke rij. We wachten geduldig tot we kunnen bestellen en tipgeefster Linda heeft niets teveel gezegd! Haar favoriet, de venison-whiskey-pie, is onweerstaanbaar lekker!
Castle Hill en Arthur’s Pass
Na 2 pies en een brownie rijden we verder westwaarts, met als eindbestemming Punakaiki. Er zijn verschillende routes om van oost naar west te komen en ze worden allemaal geprezen. Wij kiezen voor de Arthur’s Pass crossing en passeren Castle Hill. Op deze plek met bijzondere limestone rotsformaties zijn delen van de film Narnia opgenomen. De adembenemende tocht leidt ons door verlaten valleien en over ruige bergpassen waar de natuur ogenschijnlijk nauwelijks mensen toelaat. We voelen ons tussen al dat natuurschoon vooral klein en nederig.
Punakaiki en de Pancake Rocks
In Punakaiki hebben we bij het Paparoa motel een cottage met beachview geboekt. We zijn overdonderd door het uitzicht over de baai en de Pancake Rocks, waar dit plaatsje om bekend staat. Tijd om uit te pakken hebben we niet, we moeten met hoogwater bij deze rotsen staan voor spectaculaire fonteinen. Met nog 20 minuten wandelen voor de boeg, kunnen dat precies redden.
De rotsen die uit vele laagjes bestaan, rezen miljoenen jaren geleden uit de zee alsof het gestapelde pannenkoeken zijn. De zee beukt er bij hoogwater flink op los en door de kracht van het water zijn blowholes ontstaan. Vandaag is de zee eigenlijk te rustig voor spektakel. We zien maar 1 echte spuiter, net als we de camera niet paraat hebben. We lopen ook een echte Kiwi tegen het lijf. En dan hebben we het niet over de menselijke versie, maar over de zeldzame loopvogel. In het Abel Tasman national park zullen we er nog meer tegenkomen.
Na een pizza gaan we met goed gevulde maag op zoek naar glimwormen. Eigenlijk zijn het kevers die licht geven. Gewapend met een hoofdlamp verkennen we de Punakaiki Cavern waar ze zich op schijnen te houden. Hoe diep we de natte en glibberige grot ook inkruipen, we vinden ze niet. We verlaten het stikdonkere hol via een andere weg dan we erin zijn gekomen. Volgens spelonkoloog Geert een alternatieve uitgang, volgens Margriet een dwaling. Hoe dan ook, tijd om naar onze cottage te gaan voor een warme douche!
Buller Gorge Swingbridge
De volgende ochtend gaan we op weg naar Kaiteriteri, vandaar willen we het Abel Tasman park in. We maken een tussenstop bij de Buller Gorge Swingbridge. De 110-meter lange brug hangt 19 meter boven de Buller rivier en biedt toegang tot een schiereiland met een soort subtropisch regenwoud. We verkennen het woud via diverse trails, een behoorlijk inspannende activiteit met een hoop klauterwerk over boomstronken en stenen, mede omdat we de zandvliegen van ons af moeten slaan. Als we zeker weten dat we alle paden gehad hebben, rijden we verder. De lunch in Murchison is niet om over naar huis te schrijven, dus dat doen we ook maar niet.
Kaiteriteri
In Kaiteriteri worden we vriendelijk begroet door Natalie, de host van de Airbnb die we geboekt hebben. De naam Room Above the Bay is niet voor niets gekozen, het uitzicht is wederom bijzonder. We mogen van alle faciliteiten in en om het huis gebruikmaken, tot en met een boomhut en een kano. Dat is aardig, maar eigenlijk willen wij maar 1 ding en dat is ons uitstapje voor de volgende dag regelen. Na de korte kennismaking rijden we meteen naar het Abel Tasman informatiecentrum in het nabijgelegen Marahau. Als we tickets voor de watertaxi bemachtigd hebben, kunnen we rustig eten in het ernaast gelegen Hooked. De groenlip mosselen zijn een lokale specialiteit en een aanrader!
We besluiten nog even een drankje te doen in de Beached Whale, een gezellige kroeg in het centrum van Kaiteriteri. Van een ingewikkelde conversatie over politiek en stikstof met een onverstaanbare Kiwi gaan we naadloos over in een soort foute party.
Twee mannen van middelbare leeftijd, uitgedost met zwarte Elvis-pruiken brengen als ‘the Jersey Boys’ een ode aan Olivia en Danny uit Grease. Zuiver of niet, de sfeer zit er al snel goed in en de dansvloer stroomt vol. Na een drankje en een dansje laten we de feestgangers toch maar alleen, we moeten morgen op tijd aan onze expeditie in het Abel Tasman park beginnen.
Misschien vind je het ook leuk
Archieven
Calendar
M | D | W | D | V | Z | Z |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Categorieën
- algemeen
- bier
- boerderijwinkels
- buitenland
- camping en glamping
- cider
- cultuur
- Duitsland
- fietstocht
- Frankrijk
- Griekenland
- groente
- Ibiza
- kaas
- kastelen
- kookboeken
- Lapland
- luchtballonrestaurant
- markt
- museum
- natuur
- Nieuw-Zeeland
- notenolie
- olijfolie
- Oosterscheldepad
- Overijssel
- overnachten
- recepten
- restaurant
- sneeuwpret
- soep
- treinen
- Uncategorized
- vis, schaal- en schelpdieren
- vlees
- voedselbos
- wandeling
- Washington DC
- wijn
- Zeeland
- zeilreis
- Zuid-Holland
Geef een reactie